zarra
1.
(V-ple-m ap. A),
sarra (Vc ap. A),
zerra (G-to-bet, AN-gip ap. A).
"Arranque en el arrastre de bloques de piedra"
A.
"
Sarra (V), arrastre, en general"
A.
"
Zarrea emon deutse (V-m), han arrancado, han empezado a arrastrar (p. ej. la piedra)"
Ib.
Lanien asirikan / eskoien aldera, / bigarrengo ausian / untzeko sarria.
EusJok II 113.
2.
"(V-m), onomat. de arrastrarse sobre el trasero"
A.
3.
"
Zarra (V), onomat. del ruido que se hace al [...] cerrar las puertas"
A.
ZARRAN.
"(V), arrastrando" A.
Gure izen dabe artu / arri ori sarran, / indar gitxi dauke ta / beti ausietan.
EusJok II 117.