Etim. Préstamo románico; cf. vezado 'acostumbrado', p. ej., en Berceo, Milagros 359b.
1.
(Lar, H),
beza (V ap. A
).
Acostumbrarse.
"Abezarse, acostumbrarse, bezatu, oitu
"
Lar.
"
Beza (V) [...], acostumbrarse. Eztakit txakurra beste etxera zelan besako dan (V-ger), no sé como se acostumbrará el perro a la otra casa"
A.
Cf. bezu.
Astirik badaukazu, zeuk ein ziñeiz; bada ni baño bezauago edo usauago zagoz.
Ezale 1897, 350b.
2.
(G; H; -au V; Mg PAbVoc),
beza (V)
besau
(V-gip). Ref.: A (beza,
bezatu); Etxba Eib (besau)
Domesticar, educar; domar, dominar.
"Nik bezauko dot, yo le domaré" Mg PAbVoc. "Besautako txakurrekin ataratzen eban bizi-modua" Etxba Eib. "Bizixa, baña zure biziko onduen besau eban artu eban emaztia" Ib. "Gatxago izan zan a besatzia, Arraozko biorrak ezitzia baño" Ib.
Gure fediak daukaz / arma ugarijak / ezi ta bezeetako / pasiño guztijak.
Iraultza 169.
Bizitza on batek zer eskatzen ezdu? Sakramentuetara sarri ta prestaera onakin eltzea, orazio zalea izatea, korputza ilduratzea edo mortifikazioekin bezatu edo ezitzea.
Mg CC 60 (Harriet traduce "accoutumer ou dompter").
Zelan, kristinau arro, sutsu, ta aserrakor batek ezi edo bezau daike bere jenijo edo griña dongia?
Mg CO 219.
Zeurok [senar eta emazte] batera jokaketan zariaila, eta familia bestera bezau gura dozubela.
msOñ 123r.
Jesusek baru gogorrakaz erakusten deust basamortuan, neure aragijaren griña dongaak ezi ta bezau biar ditudazala.
Ur MarIl 103.
Penau, ezi eta bezauko dot neure aragiya.
Ur MarBi 47.
Urtiak joan ta piskat / bezatu zutenean [mutikoa] / Jarri zuten nagusiak / zalburdiaren zaitzan.
Bera EEs
1915, 267.
Oraingoan ez daukazu iges egiterik --iñotsan arakiñak abelgorri bezatuari.
Erkiag BatB 55.