1.
(
G-azp-to)
Ref.:
A;
Iz To (arraitze);
ZestErret
.
Piedra de afilar.
v. zorroztarri.
Txixare-lurra segak jo orduko / berriro zorrotz-bearra; / arraitza (zorrozt-arria) artuta sega gaisôri / maiz daragio negarra.
Or Eus 298.
Potoan urik ez dunak, ez du / lan aundirik ur-eskean: / gerria makur, arraitza igurtzi / belarrak daukan intzean.
Ib. 298.
Arraitzen zirri-zarra gozoa... eta gurdien juin-juin luzea...
Eston Iz 5.
[Uztargille] onek erabiltzen dituan lan-tresnak auek dira: aizkora, opa-atxurra, trintxa, kubia [...], egurrezko mazoa eta arraitza.
Garm EskL I 122.
Arin-arin eragin ondoren, sartu zuan arraitza here lekuan.
Ataño
TxanKan
15.
"(AN-gip), piedra fija de afilar, a diferencia de eztera 'muela', que es piedra que se mueve circularmente"
A.
2.
"(AN), rocher"
Dv ( A).
v. harkaitz.
Arraitz-aldeko bazter-txulotan / urlo gelgarri, / geienaz ere noizik-bein palaxt / otxanez ari.
EA OlBe 74.