2.
(
G-azp, AN-larr; Aq,
A Apend),
hizdun (
VP
(
-tzd-
))
Ref.:
Asp Leiz; Gketx Loiola.
"Persona abundante en palabras pero no en mal sentido, hitztuna (G)"
Aq 296.
"Verboso"
VP
31r.
"Parlero"
Ib. 47r.
"Hablador"
Ib. 37r.
"Que conversa con todos, sin acepción de personas; no rehuye la conversación en el trato social"
Asp Leiz.
"Abierto, afable, comunicativo, fácil de dar conversación"
Gketx Loiola.
Halaber begiratu behar duzu emaztekin sobera solhastatzetik, konbersatzetik eta hitztun izaitetik.
Ax 397 (V 259).
Atzeka, lotua, itz gutxikoa dirudi ezezagun ta andikien aurrea, baño iztuna, edegia, ausarta da bere ideko adiskidien ondoan.
Ag G 80.
Mutil alai ta iztuna zan.
Etxde JJ 55.
Ain zan gizon iztuna eta jatorra ura.
Uzt Sas 333.
Sukal ondoan ez det nabari gure aita xar iztuna.
Ataño
TxanKan
274.
v. tbn. Anab Usauri 7.
(H),
istun (V-gip),
izdun (A),
itzdun .
(En sdo. más bien peyorativo).
Charlatán, locuaz, hablador.
"
Istun, oso istúna, (el) muy hablador"
Iz
ArOñ
.
[Edanarekin] batzuek mututurik, ta besteak txit iztun.
AA III 378.
Lekaro gorri artan, gazte iztun bat yaiki da.
Ldi IL 21.
Zu zerea txantxan-iztuna.
EA OlBe 13.
Atso ergel hiztun bat.
Mde Pr 153.
Aldra bateko andrerik iztunenak.
Etxde JJ 136.
Andre-mordoska iztun ura goiko bidera zaneko.
Ataño
TxanKan
152.
Zaharra hiztuna izaki nonbait.
MIH 318.
Elocuente.
Izate arren iztun, ernai ta trebea, / ai banitza abade, edo bai praillea!
AB AmaE 396.
Atxular, Oihenart hitzdunak.
Zby RIEV
1909, 400.
Ez naiz gizon hiztuna, ez atzotik ez herenegunetik [...] aho motela eta mihi totela naiz.
Bibl Ex 4, 10.