1.
(H, A; doa- Lar, Hb, H).
Beatitud.
"Gloria, la de el Cielo, Gloria, doakundea, doakuntza
"
Lar.
"Félicité, béatitude"
H.
v. dohatsutasun.
Irabaziko dezun doakundea edo beti iraun behar duen Zeruko atsegiña.
Mb OtGai I 101.
Doakundez betea dagoen gain artako toki ederra irabazteko.
Ib. 104.
--Nola da [Jangoikoa] gloria emalea edo doatsugillea? --Zeren ematen dion gloria edo doakundea aren grazian irauten duena ari [sic]
.
Legaz 14.
2.
Gloria.
Eta dena Jaungoikoaren doakunde edo gloria geiagorako.
(1890). Ag ( in
JFlor
).
Eginkizun onetan arriskurik eztot izango, baiña banituke, geidearen onerako ta Iaun Egillearen doakundeagaitik (gloria) poz-pozik igaro leitekez.
Ag AL 157.
Olango amaiera doakundez betea zeiñek emon lekidan!
Ib 158.
Beti ospatsu izandu zera / Eta kondairaz aundiya, / Doakundeaz beterik zaude / Izanik garailariya.
(S. Sebastián, 1894).
JFlor
.