arnegatzaile
(SP, Urt, Lecl, Dv, H),
arnegazale (S ap. Lh, Lrq
).
(El) que reniega, renegado; blasfemo.
"Renieur"
SP.
"Blasphemus, blasfemalária [...], arnegalaria, arnegatzaillea, arnegugillea
"
Urt III 360.
"Apostata, arnegatzaillea
"
Urt II 172.
"Apostat"
Dv.
"Blasphémateur; qui renie sa foi; qui renie sa vocation"
H.
"(S-saug). 1.º renégat; 2.º blasphémateur"
Lh.
"/arnegazále/, qui renonce, qui renie"
Lrq.
v. arnegari.
Ezina zen... ez ziezakeon ezerk, ez Oro zen Ezerk ez eta ezer-ezak ere, Theresa ken betikotz, jainko zaharren arnegatzaile ziren gizon eta emakuzmezkoek hori ezin lortu bazuten.
Mde HaurB 94.