heriokor
1.
(PMuj).
Mortal, propenso a morir.
v. hilkor.
Zuk ugariazi baituzu gure enda, azi eriokor au sortuz.
"Propaginem mortis nostrae"
.
Or Aitork 38.
Aiek eriokor eta obendari ziran; Zu, berriz, iauna, ezin erio ta obengabe.
Ib. 299.
Iesukristo obendari ilkorren eta zintzo illezkorren artean agertu zan; eriokor gizonekin, zintzo Iainkoarekin.
Ib. 300.
2.
Mortal, que produce muerte.
v. heriogarri.
Gure Erriaren gaitz eriokor onek negar eragin zion Iparragirreri.
Etxde 16 Seme 91.