zaragar
1.
(
V-ger, AN, L-sar ap. A
; Volt 82,
Urt II 289,
Lar,
Hb,
Dv,
H),
saragar (
SP).
Sarna; tiña de los animales.
Ardien zaragarra khentzeko erremedioa.
Mong 595.
Idiari zaragarra khentzeko.
Ib. 595.
Zaragarrarik izaitetik [debekatu]
.
Ib. 593.
Hatz handiaren edo zaragarraren sendatzekotzat.
He Phil 326 (SP 324 hatz).
Zaragarraren kontra.
Hb Esk 231.
Zaragarra, ezkabia eta bertze gaitz asko.
Dv Dial 36 (It atz, Ur sarna, Ip hazteria).
Baldin bethiko zaragarra, negal bizia gorputzean edo sabel ttipia eroria baditu.
Dv Lev 21, 20 (Ur atz; Ol zaragardun).
Zaragarra edo hazteria.
Prop 1891, 212.
Nik hazteria, hik mukua, horrek zaragarra.
Barb Leg 144.
Athera zen jan beharrez, / hamikatua, nigarrez, / estalia zaragarrez, / lakhastaz eta zakharrez.
Zby RIEV
1909, 104.
Yaubek Aijitoko zornazorroz, zaragarrez ta azkalez yoko zaitu.
Ol Deut 28, 27 (Dv zaragar; Ker azteri, BiblE sarna).
Zaragar nazkagarriak ardiak ioten ditu.
"Scabies"
.
Ibiñ
Virgil
103.
"
Zaragarra bezain gaixtoa, méchant comme la gale"
H.
2.
zarakar
(AN, G ap. A; Aq 673 (G, AN)). "Costra" Aq.
ZARAGAR-BELAR
(-lh- Hb, H). "Aunée, herbe contre la gale" Hb. "Scabieuse" H.