fazil
1.
(Urt).
"Benevolus, [...] erreza, fazilla, aisea
"
Urt III 313.
Ofensatu gaituztenei gogotik barkhatzera fazil eta gogabera ezpagara.
Lç
Ins
E 7r.
2.
(Añ (AN)).
Fácil.
v. erraz.
Debozio galanta eta fazila kristio guziendako.
El 96.
Fazilago edo aisago da.
Hual Mt 19, 24.
Prezisamente diru faltarik / eztago orren artean, / baina ez da egoten fazil / orreri aurre artzean.
EusJok II 108.
Orrela gerra irabazitzen / ez da izango fazilla.
Auspoa 74-75, 140.
Ikusitako gauzak barrizten / fazil du bertsolariak.
FEtxeb 74.