1. Egilea: George Morland (1762-1804)
Antzina egurrak euren kabuz etorri ohi ziren baso eta oihanetatik etxeetara. Behin haritz baten adarrek elkar bat egin zuten eta, “Goazen urliaren suetera!” esanda, bira eta bira, bilinbolaka aldats-beheretan, aldats-goretan ozta-ozta, halako batean gura zuten etxera heldu ziren.
Egur sendorra atarira helduta mailadian gora igotzen hasi zenean, atso mihi-zorrotz bat zetorren mailadian behera. Elkarren aurrez aurre zeudela, egur-txaria batek ez zion bada atsoari gona-magala tarrat eginda urratu!
Orduan barkamena zer zen inork ez zekien eta egur xeheak ez zion atsoari barka eskatu. Alferrekoa izango zen eskatzea. Ikustekoa zen atsoaren aurpegi ximur, haserre eta gorrotozkoa! Biraoka hasi zen gehiagoko bagarik:
–Ez ahal du egurrak gaurtik aurrera zirkin egingo!!
Ordu ezkero egurra nahi duenak basora joan behar izaten du bila.
AZKUE, Resurreccion Maria (1989). Euskalerriaren Yakintza. Literatura popular del País Vasco. II. lib.
Bilbo: Euskaltzaindia - Espasa Calpe. (389).
IKUS HAU ERE
ARANA MARTIJA, Jose Antonio (1993). Resurreccion Maria Azkue. Bidegileak bilduma. Gasteiz: Eusko Jaurlaritzaren Argitalpen Zerbitzu Nagusia.irudia
- Sedelmeyer Gallery. Internet Archive Book Images,
, via Wikimedia Commons.
