goragale
(
G, B, L ap. A
; O-SP 227,
SP,
Lar,
Añ),
gorale (
G-to ap. A
; H),
goale (
AN-larr ap. Asp Leiz
).
Náusea; (fig.) repugnancia.
"Bondissement de cœur"
O-SP 227 (que Azkue traduce "convulsión del corazón").
"Náusea"
, "arcada", "asco", "bascas" Lar.
"Fastidio"
Lar, Añ.
Gorale[a] duelarik, alabañan sabela / bethe behar du, herabe nahiz handi duela.
EZ Man I 108.
Hain higuindu zeien non iaterakoan gora-gale bat ethortzen baitzeien.
Ax 601 (V 386).
Sabeldarraiorik handienari ere eman baitezoke higuintza edo goragalea.
ES 167.
Etxe-inguruan badabill zikiña eta goragalea emateko eran.
AA II 93.
Goragalea kentzeko bezela, zabaldu zun sapailloa.
Or SCruz 46.
Zuen goragaleari neurtitz ugarizko lasabidea eman-ez-artean, aiek larritasunak, aiek izerdi otzak!
Ldi IL 29.
Goragaleak ere asi zaizkit, nik uste. Ura ikustekoa!
Txill Let 87.
v. tbn. Arti MaldanB 220. Lasa Poem 80.
(G, L ap. A
; O-SP 227, SP, Dv).
Vómito.
Eleizaren etsai ikaragarri guztiak, infernuak bere goragaletan bota zituenak.
Lar SAgust 9.
Ozarra bihurtu diteke bere goragalerat eta ahardia, garbitua izan ondoan, berriz ere basan iraulzkatzerat.
He 2 Petr 2, 22.
Goragalea maiz ekhar dezaken zenbeit eritasun baizen.
He Phil 169 (SP 167 goiti ekhartzera, Echve Dev 199 gorakara [...] mugitzen).
GORAGALE IZAN
(Aux. intrans.). Tener ganas de vomitar.
Bañan epel, ez otz ez bero, zerala-ta, nere aotik zu iraizteko goragale naiz.
Ol Apoc 3, 16 (IBe oka eginez botatzeko nago).