sorokoi
solokoi (V-ger-arr-oroz ap. A),
soloi (V arc. ap. A).
"Heredadiego, persona o animal que tiene la inclinación de ir a las heredades"
A.
v. sorokari.
Andrea soloi, urdea basoi.
RS 522.
Ardi sorokoiek lagunak billatzen.
(AN-ulz).
Inza NaEsZarr 924.