puntual
1.
Diligente.
Onela munduaren desprezioan, umildade, ta obedienzian aurreratu zan, ta txit mea, ta puntuala izandu zan.
Cb Just 112.
2.
(Uso predicativo). A punto, preparado.
Guzia dágo puntual prést; atózte bada bodetará .
EvAN Mt 22, 4 (Lç, He, Echn, IBk, IBe prest, Ip adelatürik, Samper arreglatrik puntuan, Hual bere puntiuan, Ol apaindurik, Or, Ker gertu
).
3.
Puntual, que llega o hace las cosas a tiempo.
"
Hori oso mutil puntuala da
"
ZestErret.
(Uso pred.).
Esnezalea puntual asten zan esne biltzen.
JAzpiroz 27.
4.
Ocasional, concreto.
"
Hori, ordia, oso arazo puntuala da
"
ZestErret.