1.
(BN-lab ap. A; Urt, Dv, H),
saziatu
(SP <zatia->).
Saciar(se). "Avidus, [...]
sekulan ontasunez sasiatzen eztena" Urt III 184.
Gehiago errezibi ezak ene lohia, / bekhatutan agoela ez ordean sasia. EZ Man I 19. Hillik bedere sazia zedin gerlan hillenaz [odolaz]. Ib. 107. Zeren zuk ene arimako desirak, guziak sasiaturik, hala konpli dirozun. Hm 215. Hanitz hitzgileak eztu arima saziatzen. SP Imit I 1, 2. Zeiñetan zure presenziaz sasiatuko bainauzu. Ch III 34, 3 (SP saziatu; Mst aseziatü, Ol ase). Jan zuten guziek eta sasiatu ziren. He Lc 9, 17 (Lç resasiatu, Oteiza, Dv, Brunet, Ol, Ker, IBk, IBe ase, Arriand asebete). Zure umeak zure odol preziatuaz sasiatzen gaitutzuna. Brtc 230. Direlarik sasiatzen / beti dire egarri. Monho 86. Ez dezagun uste izan orduan ere sasiatua litekela gure apostoluaren khalda. Laph 228. Eta xan zizien guziek, eta gelditu zintzan sasiatrik. Samper Mt 15, 37 (Hual aserik edo aspertruk). Bizi huntako atseginak, jaidura tzar eta gaxto guzien sasiatzea. Lap 206 (V 92).
Herodesen etxean kausitzen dut afrontuz eta laidoz sasiatua, azote kolpez larrutua. Brtc 135.
2.
"
Sasíau, sasíaiatten, calmarse (un dolor)"
Iz ArOñ.
.
SASIATUXE
(Forma con suf. -xe, de valor aprox.). (No es seguro que la forma sasituxe no se trate de errata).
Ezen speranza dut iragaitean ikhusiren zaituztedala, eta zuezaz hara gidaturen naizela: baldin lehen zuekin izatez sasituxe banaiz.
"Rassasié"
.
Lç Rom 15, 24 (He gozatu, TB bethe).