(
AN ap. A Morf 649
) .
(Uso pronominal).
Este mismo.
v. berau.
Bat-baten dau bota, / arrak sustarran jota, / usteltzen da lorea; / baña bein be ez urrea: / berauxe ziñan ba zu, / Eltzo-tar Joseba.
Enb 89.
Urrillaren 26ean eman zan aginduak akats bat dualarik, berauxe osatuko duan Agindu berria ezartzera goaz.
EAEg 7-11-1936, 242.
Ta berauxe gertatu yaken gure mutillori.
Bilbao IpuiB 158.
Eztute asko uste, orraitio, beren bizitzako arorik onena berauxe dela.
Vill Jaink 122.
Olertikera au da Teresa deunagaño ta Donibane Gurutzaganaño eltzen dana; berauxe ere eliz-lelotegietan XVIIgn. mende-asieraño.
Gazt MusIx 160.
Beronexek irakas zidan.
Ibiñ
Virgil
47.
(Tras sust.).
Geroago, ezteietara ere ots egiten asi zitzaioten elburu beronekintxe.
Etxde JJ 270.
Asmo berauxe bestetara esango dizut: buruen buruko idazleetan gertatu oi danez, berri dirudien bera zarra duzu orobat.
Zait Plat 27.
(Tras demostrativo).
Erdiarotasunaren gai onixe beronixe jarraituaz.
Lek SClar 118.