I .
(Sust.).
1.
(Dv, H),
ezkapu (S ap. Lrq
; Lh),
eskapo ( VP
),
espaku.
Escapatoria (usado generalmente en frases negativas).
"
Eskaporik ez dauka, no tiene escape"
VP
25r.
"Échapée, possibilité de s'en tirer"
Lrq.
"
Eztaukie eskapurik, no tienen escapatoria"
Irigoyen (comunicación personal).
v. eskape.
Heriotik ez duk eskaporik.
Iraultza 26.
Etzukeen trixteak espakurik.
Ox 199.
Etzian ezkapürik.
Const 21.
Bada lege bat zuzena, denak ortara obeditu biar, / eskaporik ez dagoena.
Yanzi 59.
Hau da benetan eskapu gabe / gora naraman ametsa.
Arti MaldanB 229.
Oraikoan ez diat eskaporik.
Larz Iru 80.
A, gaizoa! Ez du, ez, eskapurik. Kantzerra du.
Etchebarne 144.
[Erleak] alperra kentzen dute, / ez du eskaporik.
Ostolaiz 140.
2.
Escapada.
"
Eskapo ederra egin dut (AN-gip)"
Gte Erd 212.
Zergatik hautatu zuten egunaren argia beren eskapua egiteko?
Arti Tobera 286.
Jendek, gure iduriko, hainitz emendatu dute eskapu-ixtorio hori.
Lf ELit 174.
II .
(Uso adv.).
Huyendo, escapando.
Eskapo ibiltzeko / eztu pekaturik.
FrantzesB II 46.
Denak bertan laja ta / eskapo juan dia.
(1916).
Auspoa
97, 102.
Ta an mendian utzi gizonak, ta yoan nintzen etxera eskapo.
Auspoa 77-78, 28.