bilurkatu
1.
"
Bilhurkatu, atar, sujetar (He)"
A (probablemente de HeH Voc, aunque el significado no es el mismo, q.
v.).
Orduan biltzen dute [lihoa], azaoetan bilhurkatzen ogia bezala eta selhaurerat ekartzen.
Lf GH
1924, 392.
2.
"
Bilhurkatzea, bilhur antzo egitea"
HeH Voc.
En Harriet aparece como var. de bilhukatzea ("Tordre une branche" y "(au fig.) rouler, tordre"), aunque no hay ningún ej. de bilhur-.