turru
1.
(G-to ap. A
),
turro.
"Pañuelo de la cabeza"
A.
v. turriño, 2 tur.
Allara deuntzat aurrean urrezko oltxoa zeukan turrua buruan ipiñi zion.
Ol Lev 8, 9 (Dv, Ker burukoa, BiblE buruzapia).
Burua liñozko turroz estal beza.
Ib. 16,4.
2.
Gotzai-turrua (mitra) buruan.
Eguzk RIEV 1927, 426.