duende
(Lar, Añ).
Duende (sentidos prop. y fig.).
Cf. VocNav s.v. duende. v. iratxo.
Gaitzen bat egitera zetorren duendea zela uste zuten.
Mb IArg II 351.
Fiñean yaunak, eziñ yasanez ya / duende haren [bere emaztearen] erasia, / baitzuen egorri fite [...] bere burhasoetara.
"
Un tel lutin"
.
Gy 204.
Izutu ziran, iratxo edo duenderen bat zalakoan.
Lard 400.
Sorgin, duende eta salutadoreaz.
Arr CDoc 109 (ap. Zait EG 1958 (3-4), 417).
Zaldunaren inguruan dabiltz biraka, itxura nazkagarrizko duende igingarri [sic] eta sugulna txit asko.
Otag EE
1882c, 579.
Duende-entzutea ei yakok gizon orrek.
Bilbao IpuiB 194.
v. tbn. LE Prog 120. Ur MarIl 42.