gozamendu
1.
gozamentu.
Placer, deleite, regocijo, felicidad; consuelo, alivio.
Dohatsuak, beraz, duke handi gozamendua / hain estatu ederrean ikhusteaz mundua.
EZ Man I 89.
[Infernuban] ezta aentzat izango eztitasunik, gozamenturik, ez aringarririk.
CrIc 36.
[Luxuria da] aragiaren gozamentubetarako artzen dan [...] amodio itxuba.
Ib. 115 (v. tbn. 141).
2.
Disfrute, goce (de un bien).
Ezin elduko gara euren [zeruko atsegintasunen] gozamentura neke andi baga.
CrIc 38.
[Benefizio sinple San Klementekoaren] gozamenduarekin estaldu zan Kolejioaren beartasuna.
Izt C 501s.
3.
"
Gozamendua, dotación"
Izt VocC.
Uribatzarreak erabakiko du bere Majestadeari eta Jauregiari dagokan moduko urteoroko gozamentua.
EConst 61.
(v. tbn. otro ej. en la misma pág.)
4.
"Abono de tierra, gozamentua <ga-> (AN)"
Aq 842.