propitu
1.
( VocBN
, Dv).
Embellecer(se).
Eskunetik Erregina / dagotzu beztitua: / urre finez, perleriaz / ederki propitua.
Hm 52.
Propi zazu graziaz ene arima.
Harb (ed. 1690) 346.
2.
Hacer adecuado, apto.
Othoitzez gagozkitzu, haren arartekoz propi gaitzatzun eta egin digne hartzaz orhoitzapen egiteko.
Hm 122.
3.
"Commodatus, alogatua, [...] propitua, [...] prestatua
"
Urt V 455.