potrotu
1.
"(BN), s'enivrer"
H.
2.
Encolerizarse.
Xinkatres arras potrotu zitzaion, ean bazuen kopeta galdatzeko "ohoina ohointza tokirat" lagun zezan.
Larz GH
1959, 84.
Iduri luke, ala fe, ikusiz asko idazle arrunt potrotuak, aho-xiloa biribil, begi ñiñika jir-jir.
SoEg Herr
29-10-1959, 1.
Gaixtakeria ezin baztertua bildu beharrez gabiltza gu ere, osoki potrotuak erran eta, bertzeen elhea heldu zaukularik zanpalahara, kisk eta kosk, ehaiten gaituena.
SoEg Herr
9-8-1962, 4.