jainkostatu,
jinkoztatu. Divinizar(se), deificar(se).v. jainkotu. Gizonaren jainkoztatzeko / Jainkoa da gizon egin. ZbyRIEV 1908, 207.
Erran dugu, liburu hunen hastean, krima itsusienak onhesten eta jainkoztatzen bezala zituela. Lap 326 (V 149).
Gizona jainkostatzeko, / jautsirik aldarean! / Zer ginuke bilhatzeko? / Zerua da lurrean. ArbIgand 68.
Ez dire Jinko (sainduak), ez, bainan bai jinkoztatuak. DihMaiatzeco 9 (ap. DRA).
Altxa zerurat begiak, / iduzkiaren argiak, / su ditzan eta jainkozta. Iratz 167.
Barnea erre eta jainkozta zadazun, / huna nun bozkarioz igaiten nitzaitzun. Ib. 120.
Pentsu zuten zeremonien medioz jainkostatzen zirela eta betiko bizi dohatsu bati apailatzen. LfCEEN 1973, 129.