jainkostatu,
jinkoztatu.
Divinizar(se), deificar(se).
v. jainkotu.
Gizonaren jainkoztatzeko / Jainkoa da gizon egin.
Zby RIEV
1908, 207.
Erran dugu, liburu hunen hastean, krima itsusienak onhesten eta jainkoztatzen bezala zituela.
Lap 326 (V 149).
Gizona jainkostatzeko, / jautsirik aldarean! / Zer ginuke bilhatzeko? / Zerua da lurrean.
Arb Igand 68.
Ez dire Jinko (sainduak), ez, bainan bai jinkoztatuak.
Dih Maiatzeco 9 (ap. DRA).
Altxa zerurat begiak, / iduzkiaren argiak, / su ditzan eta jainkozta.
Iratz 167.
Barnea erre eta jainkozta zadazun, / huna nun bozkarioz igaiten nitzaitzun.
Ib. 120.
Pentsu zuten zeremonien medioz jainkostatzen zirela eta betiko bizi dohatsu bati apailatzen.
Lf CEEN
1973, 129.