1.
(
R-uzt sg. A),
biardun.
Necesitado; pobre, menesteroso.
v. behartsu.
Jesus Krist sorthü deia behardün eta nekezü?
Bp II 19.
Ontzira zeneko partitu zien guzia ontzi bereko behardun gaisoei.
Mb IArg II 157.
Jende perestiaren zokhorri zaharrean, zurzaren ürgaitz ta behardüner emaile, eskelen aita izaiteko.
Egiat 265.
Jente biardunen neskato guziuak faiten dra Frantziara negu guzuko espartinan trabajatra.
Mdg 137.
Bere bihotz unak bazakien behardunen artean eskia zabaltzen.
Zub 62.
Uholde horrek malurtuetan / behardunak baditazke. / Heien onetan, entzun dugunez, / eginen da zenbait eske.
Etcham 124.
Behardunaz urrikaltzea ongi, laguntzea hobeki.
Zerb Prov 183.
Sekulan ez dela behardunari bere ardi bakharra ebatsi behar.
Zerb IxtS 55.
Aphez ona segurki bere maneran: othoitz egilea, predikari biphila, beharduneri emailea.
Lf Murtuts 58.
Egyptoko jainko-jeinuek [...] adoratzaile dituzte batez ere jende xehe behardunak.
Lf CEEN
1973, 129.
En DFrec hay 4 ejs., septentrionales.
Bata datekiala gaiza güziez behardün, berziak aldiz eskü batez arrapatzen dian honak, diala berziaz barreiatüren.
Egiat 167.
Arimal güzietarik behardün dela ta hen zokhorria ezpalü, hotzez hil laitekiala dü ikhusten.
Egiat
265.