1.
(Adj.).
(El) más alto, sumo.
v. goren.
Zerurik gorenenak.
Hm 41.
Olerki borobil eta gorenena.
Aitzol (
in
Ldi UO 6
).
Gizonaren elbururik gorenena Jaungoikoa dala diñosku geure siñiskuntzak.
Eguzk GizAuz 73.
v. tbn. AB AmaE 147. Ldi IL 72.
2.
(Sust.).
Dios.
Gorenenak Sion zuen / dohatsurik fundatu.
Hm 57.
GORENENGO.
Sumo, supremo.
O españatar, biursarien / artean gorenengoa!
AB AmaE 196.
Arakan leku gorenengoan naz jasarri.
Ib. 191.
Jakitunetan goirenengua / genduan Orixe jauna.
BEnb NereA 141.
Andra Mariaz beste, emakumerik gorenengotzat
jo izan dogu ez gitxitan.
Onaind STeresa 11.
Santutasunik gorenengo maillarantza jo nairik.
Ib. 60.