1.
(belas G-to ap. A Apend
),
belatz,
belatze,
beratz (V ap. A
).
Prado.
"Hierbal"
A.
"Herbal"
A Apend.
v. belardi, belaze.
Irabaztun ori lanian aixa / belatze tontor batian.
EusJok II 73.
Orduan, sagar-ondoak eta belatzeko landara guziak obeto artzen dituzte lurreko janariak, eta simaurra zabaldu ta gero arretziak ondasun asko ta asko dakarzkie sagasti ta belatzari.
EEs 1916, 271.
Lurraren azal muskerra arrotzen / ari dira azpiti gora; / ba dute neke larrutzerako / euntze (belardi, belats) geienen galdorra.
"Trabajo les queda mientras desuellen la mayor parte de las crestas de las praderas"
.
Or Eus 296.
2.
belatz.
(Uso pred.). (Estar, etc.) cubierto de hierba.
Sagar-ondoa besterik ez badago sagastian, lurra azal-arrotu [...] egiten da. Sagastia belatz badago, belar gañera simaurra zabaldu ta arret arin bat ematen zaio lurrari.
EEs 1916, 271.
Sagastia belatz dagonean.
Ib. 271.