satsutu
(BN-mix ap. A
; SP, Ht VocGr, Lecl, VocBN
, Dv (BN, S), H),
satsatu (BN ap. Lh
; Lar→H, Hb).
Ensuciar(se), manchar(se) (sentidos prop. y fig.).
"
Soiñeko satsutua, l'habit gâté"
Ht VocGr 367.
"Ensuciar"
Lar.
"
Eskuak, soinekoak, mahaia, etxea... satsutzea, [...]. Lagunaren omen ona satsutu, salir la réputation du prochain. [...] Oihal xuria aisa satsutzen duzu, [...]. Lagun satsiekin dabilana, satsuturen da, qui va avec des compagnons corrompus, se corrompra"
H.
Eztu ahoan sartzen denak satsutzen gizona: baina ahotik ilkhiten denak satsutzen du gizona.
Lç Mt 15, 11 (He lizundu [...] lohitu, TB, Dv lohitu, Ur, SalabBN, Echn, Samper, Leon, Or, Ker, IBk zik(h)indu, Ip theiütü, Ol, IBe kutsatu).
Hauk dirade emaztekin satsutu eztiradenak.
Lç Apoc 14, 4 (He lohitu).
Gure obra hunak oro oihal odol andeatu batez satsutiak bezala dira.
AR 291.
Abere batekin soñez ez batu; alakorekin ez satsutu.
Ol Lev 18, 23.