irra
1.
(Vc ap. A).
"Voz onomat. que indica el ruido que hace el hilo al formarse saliendo de la rueca"
A.
Aldaztorrean nengoanean irra goruetan.
(V-m).
A CPV 932.
2.
(V-ger-arr-och ap. A).
"Onomat. de la acción de correr. Irra igesi joan dira
"
A.
Oi nolako atrenpea / irra <ira> darabildan ankaetan! / Banekike goruetan / gonearekin atorrea.
Lazarraga A19, 1190r (cf. supra (1)
).
3.
"(G-to), onomat. de la siembra a pulso"
A.
Alea sumaturik [usoak] eskutikan irra.
Or Eus 59.
4.
"(V-ger-m), voz con que se llama a las gallinas"
A.
IRRAN (V-m ap. A)
(Sembrar) a pulso. "Aurrera [erein] bere esaten da, baita irran edo zirran bere purran bere bai" Ezale 1897, 326a.