irute
(V-gip ap. Iz
ArOñ
(s.v. makiña)
; Lar, H),
uruite.
"Hila, acción de hilar"
Lar.
"
Makiña bat irute eitten zan: se hilaba muchísimo"
Iz
ArOñ
.
v. iruntza.
Bere ürüitiari eta etxenko laner jarraikitzen den emaztia.
Medit 10 (ap. DRA
).
Irutea joan da; irunez eta ehoaraziz baino merkeago duzu oihala erosiz.
EGAlm 1900, 24.
(ap. DRA)
Irute, arto-zuriketa edo garo-sartzea zala, beti banin deia.
Ataño
TxanKan
107.