izakari
1.
(A).
"(AN?), concupiscencia"
A, que cita a Mb.
Ukatu bear diotza bere ekarrai edo natural gaistoari eskaten diotzan izakari txatarrak.
Mb JBDev 317.
2.
"(V), objeto, cosa. Oillar zar bat bai, ze izakaria! ¡Sí, un gallo viejo! ¡Vaya qué objeto!"
A.
[Lapurrak] ez zuten ezer atera. / Ollar zar bat bai, ze izakaria! / Baña lapurrentzat ona da guzia.
Mg ( in
VMg 95 (v. tbn. Zav RIEV 1907, 532; ib. 1909, 34 txibia bat, ze izakaria!
)
).
Txorien kanta zoragarria aditu zuen goiz eder batean deadar egin zuen: Zuek, izakari txiki eta alaiak [...].
Arr GB 50.
Guk iñola ezin asma dezazkegun aleunka izakari.
Or QA 207.