magitxa
Etim. Dim. de magina .
1.
(
BN-mix, S ap. A
; H (S)),
magintxa (
BN-mix ap. A (que cita a O)
; vEys (BN),
Dv,
H (L, BN)),
maginxa (
O-SP 223
→SP,
A,
Foix ap.
Lh.),
magutxa (
R-uzt ap. A
),
mauts (
R ap. A
),
maritx (
Sal ap. A
).
"Mondadura, vaina de habas"
A.
"Vaina. Maritxa idorra da; idortalziñean leka xu, la vaina llamada maritxa es seca; antes de secarse es leka
"
Ib.
(s.v. maritx). Cf. VocNav: "Magutxa, vaina del guisante de huerta o bisalto (Uztarroz)". v. magina
(2)
,
3 mantxa.
Desir zuen urdék iaten zuten maginxetarik bere sabelaren bethatzera.
Lç Lc 15, 16 (TB theka, Oteiza, Brunet asal, Dv, Leon leka, Or azkurri, IBk, BiblE ezkur).
Angeruen ogitik iaten zutenak ikusitut urdeen magintxetan atsegin hartzen.
SP Imit III 14, 1 (Mst magitxa; Ch bazka lizun, Ip bazka, Ol txerri ezkur, Leon urde-bazkari).
Zer kabaliak! Zer modelatakoak! Adarrak zoinen ederki pallotatürik! Ilhe magitxak hain lein! (Interpr?).Eskual 16-5-1913 (ap. DRA).
2.
"
Magitxa (Sc), epíteto de mujer desenvuelta"
A.
v. magina
(3).