gaitzespen
1.
(Dv→A).
Condena, reprobación.
"Exécration"
Dv.
Citado como neol. de Broussain en Eusk 1919-1920 (II), 93.
Bada tzartasun bat, gaitzespena bere baithan dadukana.
"
Execratio"
.
Dv Eccli 19, 20.
Bi arau auei aurka ibiliz, guk, euskaltzainok, mintzaiterle guztien gaitzespena bilduko genduke.
Broussain Eusk
1919-1920 (II) 32.
Modernisten iritziak, Aita Santu Leon XIII eta Pio X-garrenaren gaitzespenak, eta osteuntzeko naspillak.
NEtx Egan
1955 (5-6), 77.
Guztion gaitzespena edo onespena.
Gerrika 89.
Egoera trankilduz zihoala, bat-batean konturatu nintzen zerbaiten gaitzespenak sustrai sakonagoak zituela.
MEIG VI 36.
2.
Maldición.
Esketik bizi omen zen, eta ukarrik eman nahi ez ziotenean, gaitzespenak botatzen zituen iñork ulertzen ez zuen bere hizkuntzan.
Mde Pr 256.