tartail
1.
(
V-m, B, BN-baig)
Ref.:
A;
Izeta BHizt2
.
"Desarrapado, arlote. Gizon tartail orrenganik, zer nai duk atra? (B), ¿qué quieres sacar de ese desarrapado?"
A.
"
Zein tartalla zaren
"
Izeta BHizt2.
.
Erri asto bat giñela euskaldunok: "asna nación"; izkuntza tartailla, arlotea, gozakaitza gendula. Or Eusk 1930, 253.
2.
(-illa Sal ap. A). Tartamudo.
Cf. VocNav s.v. tartalla. v. tartamutu, totel.
Nola siñetsiko dit Paraok, batez ere onen tartail naizan ezkero?
Ol Ex 6, 12 (Urt ezpañez trebe eznaizena, Dv ezpainak ebaki gabeak ditudana, Ur motel, Ker, BiblE traketsa (h)itzegiten, Bibl ezpainez ebakitugabea).
3.
(B ap. A
).
Charlatán, hablador.
Tirlu irixteko gai etorria ziñake, tartail orren mintzoa atertuko bazenu.
Zait Sof 32.
4.
"
Tartailla (S), habladuría sin fin"
A.