seinge
(
-ea det., Añ (V), Izt 47v, H),
seinga (V-m ap. A
),
senge (V ap. A; -ea det. Lar Sup
H; A)
(El) que no tiene hijos. "Estéril mujer" Lar Sup. "Sengea, añade seingea, estéril" msOch. "Estéril" Añ. "Ardi senge, oveja estéril" A.
Gurago ebala ikusi bere emazte seme bage, seingea, antzia ta basoan alza frutu bagea legez, eze ez ordia.
Añ
GGero
274.
Baldin bazirean sengeak edo ume bageak, burla ta barre egiten eutseen.
Añ
MisE
128.