1. (Lar, Añ (V)), aundigura (V-gip ap. Elexp Berg ), aundigure.
Soberbia; vanidad; ambición. "Ambición, [...] andigura " Lar, Añ. "Hinchazón, soberbia" , "orgullo, [...] andigurea" Añ. v. handinahi, handiuste.
Urrindu egizuz, bada, nire biotzetik andigura, baneria, ta lurreko ondasun uts guzurrezkoen guraria. Añ EL1 97. Jauna, billostu nagizula, munduak opa deustazan olgurazko soñeko, andigura, baneria ta ondasun beaztunez beterikoetatik. Ib. 201s. Ordu atan galdu zirian andi-gurak; joan zirian ondasunak. Ib. 27. Ta juzgu deungiaren ama oi da, geijenian, edo enbirija, edo andiguria, edo gorrotua. fB Ic II 227. Nok kontatuko ditu zure pensamentu lotsarizkuak? [...] Nok zure andi gura aixetsuba? Ib. 234. Andiguria, aberastu guria ta luxurija dira [...] beti munduko pekatubak eragiten ditubeenak. Ib. 268. Banidadiari edo andiguriari darraikozan pekatubak. Ib. 268. Adan da Eban obena ere / aundi-guretik sortu zan. BEnb NereA 169. Txikia beti aundi-gurian, / ez da arritzeko gauzia, / aundiain barriz gustatzen iako / txikia zapaldutia. Ib. 188.

2. (Vc, BN-baig ap. A; Lar, Añ), aundigura (V-gip ap. Elexp Berg). Soberbio, vanidoso; ambicioso. "Ambicioso, [...] andigura" Lar. "Orgulloso, [...] andigurea" Añ. "Presumido, vano" A.
Aberastu guriarentzat, tratuba okasinoia da. Andiguriarentzat diruba okasinoia da. fB Ic II 275. Beste ainbeste jazoten jakola [...] arruari, andiguriari, gaizki-esaliari, gorrotarijari, ta beste pekatarijai? fB Ic III 274. Ez da kasurik egiten, ya soberbijosia dan, ya nezijua dan, ya erua dan, ya andiguria dan, ya beste tatxarik daukan. Ib. 333. Diruduna ta ontzi-burua, / Zein bizibide oberik? / Baña diñoe eztagoala / Zulako andigurarik. Echta Jos 231.