(
SP (sin trad.)),
hastiotarzun.
Odio, aversión, aborrecimiento, repugnancia.
v. hastio, hastiadura.
Ene aita, nik hartu eta esposatu dudan natura humanoa herioaren beldur duzu, eta harganat badizu odio, eta hastiotarzun, orotrat ere [...] egizu nizatz plazer duzuna.
Tt Onsa 151 (v. tbn. 150).
Madarikatzen ditizüt bihotz oroz bekhatu... horik... zointzaz merexitü beitüt zureganik sekulakoz pribatü izatera, zure hastiotarzünaren eta mendekiaren objetaren izatera.
Othoitz 21s (ap. DRA
).
Behar dügia ükhen bekatü hunendako hastiotarzün haundi bat?
CatLan 113.
Konzebitü behar dügü afekzione saintü zonbait hala nula beitira, Jinkuaren eta proximuaren amuriua, bekhatiaren hastiotarzüna, etc.
UskLiB 63.
Jainkoak debekatzen daizku ez xoilki mendekua eta herra, bainan oraino hastiotasun eta hudio borondatezkoak.
Jaur 105.
Ezta alfer izanen ikustea Jainkoak nolako hastiotasuna duen lohikeriarentzat.
Jnn Bihotz 234.
"État d'une chose, ou d'une personne qui est dégoûtante, repoussante, ennuyeuse, fastidieuse"
H.