denboratsu
1.
(Aprox. de denbora; empleado en casos locales).
Hacia el (aquel, etc.) tiempo, por la (aquella, etc.) época.
Juduak Babiloniarat eramanak izan ziren denboratsuan.
He Mt 1, 11 (TB, EvL, HeH denboratsuan, SalabBN denboratsian; Lç izan ziradenean, Ip, Echn denboran; Dv desherripen irian).
Absalon sarthu zen, denboratsu hartan, Jerusalemeko hirian.
Lg I 313.
Denboratsu onetan Joseren ezurrak ere Sikem ondoan lurpetuak izan ziran.
Lard 120.
Denboratsu artan San Benitoren semiak eman zioten [San Franziskori] Subasioko mendian zuten praile-etxe bat.
Bv AsL 160.
2.
(Aizk app.).
Temporada, espacio de tiempo.
Abraham egon zen denboratsu bat Kanaango herrian.
Lg I 39s.
Mezako denboratsu hura Jainkoa baithan bildua eta mezan kausitzen balitz lituzken sentimendu beretan.
Dh 53.