gizalde
1.
(Dv, A).
Grupo de personas; muchedumbre.
"Troupe, foule d'hommes"
Dv.
v. GIZON-ALDE.
Yesus bera yartzen da gizalde aiei irakastera.
Ir YKBiz 208n.
Gizalde aundi ori asetzeko bear dan ainbat ogi.
Ib. 232.
Poliki zoan / bide gaiztoan / gizaldea ni hiltzera.
Arti MaldanB 202.
2.
Pueblo; raza.
Eskualdunek egiten dugu gizalde bat bertzetarik berezia [...], ez bakarrik gure ohitzez [...], bainan oraino gure hizkuntza [...] ederraz.
JE Bur 174.
Gizalde hori, beltz, xuri, gorrien artean.
Ib. 205.
[Abraham,] gizalde handi baten aita izanen haiz.
Zerb IxtS 17.
Israeleko leinu edo gizalde guzien artean.
Ib. 44.
Egiptoko, Babiloniako, Kanaan eta bertze zenbait gizalde batzuen berri.
Othoizlari 1957, 113.
v. tbn. Iratz 180.
3.
Generación.
v. gizaldi.
Mundu hau bi partetan / jarri da ordutik: / Ona alde batetik, / gaixtoa bestetik. / Gizaldeak doatzi / bat besten ondotik, Bainan guduka beti / bizi da nunbaitik.
Etcham 207.