goapo
1.
(
VocS
),
guapo (
Lar,
Añ).
Valiente, valeroso, atrevido.
"Guapo"
Lar, Añ.
"Fier"
VocS
.
Cf. bapo.
Soldadu goapoak.
Cb Eg III 389.
Aha goapoa! Orrelakoai esaten nien nik. Txit balientea zera.
Ib. 370.
Nor ere dén sufritzekó anitz gólpe, trabáju, ta néke-péna, ori dá goápo.
LE Ong 55v.
Goápo zire mártir gloriósoak.
Ib. 55v.
Gú baño obeák joan dire alzina, sándu ta sanda goapoak.
Ib. 75r.
v. tbn. Zav Fab RIEV 1909, 30. Uste bazuen ere / zala goapoa, / astin bat artu zuen, / ah, zer nolakoa! Izt Po 143.
Zertako orren sarri konfesatu bear naiz, baldiñ konfesakizunik ezpadaukat? Ah, guapoa! Ez orrelakorik esan.Arr May 96.
goapa .
(Forma de femenino).
Goápa zé S. Theresa baizio edo padezitu edo il
.
LE Ong 55v.
2.
Bueno.
Eta zeñ guapoa dan [Jaungoikoa]! Eta zeñ asko dakien!
Arr GB 56.
(Ref. a cosas).
"
Mingain guapokoa da, tiene buena labia"
VP
61r.
Igande juan danean egun guapoa pasatu nuan.
DonGut
113.
Ona non dituen sagar goapoak.
BorrB 36.
(Usado irónicamente).
Berriz asi nai dezu / nerekiñ tratuan, / jarri zeradenian / estado guapuan.
Yanzi 94 (ref. al embarazo).
3.
(S ap. Lrq
; Añ),
guapo ( VP
, H).
Lindo, guapo.
"
Mutil gazte guapoa, mozalbete"
VP
62r (Requejo traduce "adolescentulus, ephebus").
"Majo, guapo"
Añ.
"Beau, bien fait de sa personne, bien mis, élégant, de belle tournnure"
H.
"Personne qui 'présente bien' et qui en tire vanité, pour se donner de l'importance"
Lrq.