hizkune
1.
(Vc; Añ, H),
izkuna (V-ger)
Ref.:
A
(
izkune, izkuna
);
Ort Voc
.
Costumbre.
"Abuso, uso malo [...] oitura txarra, izkune okerra
"
Añ.
Juramenturik ez egiteko euki usu, kostunbre edo izkunea.
Oe 101s.
Barre egiteko izkunia.
JJMg BasEsc 103.
Onelako itzkunia daukanak.
Astar II 36.
Azpian zaukazan izkune gaistoari.
Añ
EL2
82.
Galdu bear dozuez orain arteko izkune txarrak.
Zav Serm I 5.
2.
(V-arr-arrig, G ap. A),
izkuna
(V-ger ap.
A). Lengua.
Badauka euskeriak bere itzkunian ifiniriko ikasbide edo doktrina au.
Astar II XV.
Lenguaje especial, particular.
Eliza santaren izkunian [...] lege [...] zarrari esaten deutsagu.
msOñ 22r.
3.
(
V-arr ap. A Apend; Mg Nom (-tz-), H (+ -tz-)).
Palabras, expresiones.
"Frase, expresión"
Mg Nom.
"Mot, terme, expression"
H.
Itzkune edo berba arinak.
Astar II 137.
Itxi egizube itzkune guzurti ori.
Ib. 170.
Conversación.
Kristinauben izkune edo konbersazinoiak.
CrIc 77.
"(V-ger), muletilla de conversación"
A.
4.
(V-m ap. A
),
izkuna (V-ger ap. A
).
"Carácter, índole"
A.
v. izakune.