jera
Etim. Préstamo románico; v. DCECH s.v. jira .
1.
(
V-m-gip; Mg PAbVoc, Rollo 14V)
Ref.:
A;
Etxba Eib
.
Acogida.
"
Jera ona edo txaarra egin, hacer buena o mala acogida"
Mg PAbVoc.
"
Gaur eiñ destan jeria, bestetan baño asko obia
"
Etxba Eib.
v. txera ; cf. 2 jira .
O, ze lots ona, ze jera ona, ze amodijo ona zor deutsegun Sazerdote guztiai!
fB Ic III 299.
Buena cara, expresión amistosa.
Eskubakin, begijakin ta arpegiko jeriagaz guztia luxurijaren suba darijona.
fB Olg 64s.
Begirakuniak eta alkarren jeraak desonestubak [dira]
.
Ib. 68.
2.
(V-m ap. A
).
Cariño.
Nik asko maite neban, emakumezko bakarra ikusten neban nozbeinka etxe aldien, eta niri jera utsez ibilten zan eta...
Gerrika 16s.