nabarmenkizun
1.
(H),
nabarbenkizun (H).
"Qu'il faut apercevoir, soupçonner, dont il faut se douter. Nabarbenkizun zen haren irritsa, son désir, son envie était à voir, il fallait s'en apercevoir, on devait s'en douter"
H.
2.
Trato diferenciado.
Bidezkoa da beraz [...] Burgosko Jaurlaritza aintzakotzat artu duten Laterritako erritarrei buruz nabarmenkizun bat egitea.
"Excepción"
.
EAEg
10-12-1936, 508.
Baimen aben babesean eizean jarduteari buruz nabarmenkizun izaterik ezin eraman genezake.
"Trato de favor"
.
Ib. 5-1-1937, 730.
Gizonezko eta emakumezkoen artean ez du nabarmenkizunik egingo Iraskun onek.
Ib. 31-5-1937, 1729.