tiruriru
tiru-liru .
(Onomat. del sonido de una flauta o de un canto).
Miztrigi, aita kanpoan zuen egunetan, tiruriru lotzen baitzen bere xirolari.
EGAlm 1903, 40.
Jauntzi xuri, zeruz zeru, / argi ximurrak herrestan, / jauntzi xuri, tiruriru, / pindarka ibil airetan.
Iratz 108.
Tiru-liru kantatzen du miruek: urek ekarri, ardoak eraman arrantzalien diruek.
(AN-ulz).
Inza NaEsZarr 1922.