urrindu
1.
(
AN, L-ain, B, Sal ap. A
; Ht VocGr 410,
VocBN
,
Dv,
H)
Hacerse maloliente. "Puer" Ht VocGr. "Gagner une mauvaise odeur. Barrika urrindia" VocBN. "Empuantir, devenir puant, fétide" Dv. "Urrun adi, urrrindua, éloigne-toi, puant. [...] Haragi, ur, arno urrindua, [...]" H. "Corromperse, heder. Il ori zein fite asi den urrintzen! (B)" A.
Arima urrindu eta bihotz bustel hek.
SP Phil 262 (He 264 korronpitu).
Zeren halakoen gorphutza usteldua eta urrindua baita.
ES 183.
Bitina . gazte deino, on da jateko, samur uxter eta sasoal da; ordea gero, eta gero doha zailduz, gogortuz eta urrinduz.
Ib. 182.
Zeintas aingiruak okatzen ziren yago ezi zápo likitsas ta tzakúr ustél urrínduas.
LE Doc 226.
Khorpitza etzen, sükre undarrer esker, demendrenik ere ürrintzen hasirik.
Eskual 3-4-1908, 3.
Apestar, llenar de mal olor.
Sartzera eztio utzi nahi ostalerriak, / haren sartziak / urrintzen zaiotela etxe guzia.
ChantP 88.
Hatzak herrestan, putzka badoa [astoa], / usain, urrinduz bazter osoa.
Ox 115.
2.
(H).
Perfumar; embalsamar.
Eta urrindu zuten, eta ezarri zuten gathabuta batean Ejiptuan.
Urt Gen 50, 26 (Dv, Bibl baltsamuztatu, Ur, BiblE baltsamatu).
Neure burua bera ere horrela gantzuturik eta urrindurik ikusi dudanean.
MIH 365.