ohil
1.
(BN-ciz, S ap. A
).
"1.º (BN-ciz, S), salvaje, feroz; 2.º (S), lugar inhabitado [cita el ej. de Bp, interpretándolo erróneamente]"
A.
Hen predikiek mündü güzia, herri ohiletrano Ebanjelioaz eta kristi Elizaz bethe die.
"Jusqu'aux nations les plus barbares"
.
Bp II 117.
Basa gathia arimal hau bere nazaroaz delakoz hora beno basago ta ohilago.
Egiat 165.
Ahalkia, gizonetan beno handiago da emaztetan, [...] hargatik ere hen berdüdia da ohilago, hen beharrak ere maniago.
Ib. 261.
Abertzaletasun ohil eta kanpotarren etsaikerian sartuko dena.
Mde Pr 41.
2.
"(S), découvert, ras. Toki ohilak, lieux découverts"
SP.
3.
(BN-ciz-mix, Sal, S, R ap. A; H (BN, S)). Espantadizo, huidizo.
"Qui prend peur, s'effarouche aisément, en parlant d'animaux. Badeia abererik ardia bezain ohilik? Il a-t-il bête plus craintive que la brebis?"
H.
Begiak bethi ohil alde orotarat soz.
Egiat 199.
Urzoak ohil dirade lekhu goretan, / laketako dira gune aphaletan.
(S).
Michel LPB 390 (cf. 1 ohildu
.).
4.
"(Sal), desertor"
A.