(
V ap. A
),
laudu (
V-ger-arr-m ap. A),
lauda (
V-gip ap. Etxba Eib
).
Alabanza, elogio.
"
Txorixak zugaztietan, kantuan dira Jaungoikuan laudak
"
Etxba Eib.
v. laudorio.
Emon badeutsazu zeure buruari bekatu eginaren edo egingo dozunaren laudoa eta gorantzea.
Añ
EL2
134s.
Lauduak geure Aita / zeruko Iaunari.
Azc PB 27 (in Ur PoBasc 237 alabantzak).
Bethiere / baita haren izena / [...] laudo eta / ohoratzekoena.EZ Eliç 193.
LAUDOAK EMAN (V-ger ap. A).
"Lauduak emon (V-ger), ensalzar. Bere buruari lauduak emoten dabil ori goizerik gaberakoan, ese desde la mañana hasta la noche se entretiene en ensalzarse a si mismo" A.