(Vc,... ap. A), itxumendi.
Ceguera, ofuscación, obstinación. v. itsumen. Tr. Empleado sobre todo por autores vizcaínos del s. XIX.
O itxumendi eroa! O ze galdurik noian! Añ EL1 64 ( EL2 73 itsumendi ).
v. tbn. Mg CO 117. Baña noraiño eldu da kristinauben itxumendija! Astar II 54. Ez jentilak, ez mauru eta turkubak, ez judegubak salbadu leitekez, euren itxumendijan dagozan artian. Ib. 5. Itxumendi ta jakiñeza aldendu ta aiena bitez ere euskerarekiko. Aran SIgn 209. Naiz zaldizkoak zeiñ oñezkoak, giak galduta, / itsumendiak oso eukazan opillduak. AB AmaE 449. Itsumendi gaitza edo fede txar aundia bear da, Evoluzioa Jainkoaren kaltetan dijoala uste izateko. Vill Jaink 51. Arrazoirik, oiñarririk, bat ere ez. Itsumendia, aurre-iritzia, eztago emen besterik. Ib. 65.