I .
(Adv.).
1.
(H),
musinka,
muxinka (V-arr-m ap. A (que cita a Izt); H),
muxinga (V-m ap. A, que cita a FSeg).
Con expresión de desagrado; con desagrado.
Nola dauden isekaz ta musinka euskeraz ederki dakienen jolasari.
Lar Carta a Mb 279 (reproducido en Izt C VIII, que lo modifica en muixinka
).
Tentazioa datorrenean, etzaitezela asi musinka edo buruarekin ibillera farragarriak egiñaz.
AA CCErac 204.
Beldur geiegiz asitzen bazera muzinka, eta esan oi dan bezala itsusiak egiten
.
AA II 141.
Edo muzinka egin diezun [diosala]
.
Ib. 114.
[Konfesoreak] galerazoten deutsunean bere ez muxinga ibilli mukerrak erakusten.
Añ
EL2
88.
Ea [gurasoak] zerbait agindu dizutenean arpegi beltza jarri diezun, mar-mar edo muxinka egondu zeran.
Ant ZerBid 41.
Holandarrak ozka, aiezka, ojuka, birauka, muzinka, errenka, saungaka sakabanatu ziran.
Camp EE
1883b, 521.
Au lotsa! Deus ez diagu egin, esan zuen Mireik muzinka.
'D'un air de bouderie'
.
Or Mi 20.
Muzinka ta naiezik dabil Liberen besotik arrastaka bailijoa.
TAg Uzt 31.
Lendik bearkizun batzuek bereganatu eta orain muxinka jardun beraz.
"Enemistad o frialdad"
.
EAEg
4-2-1937, 979.
Nerekin kutsatu-bildur, beste aldera begiraka ta muxinka joaten ziran erriko kaballero oietako bat.
Ataño
TxanKan
212.
v. tbn. Zait Sof 124.
2.
Mimosamente, empalagosamente.
Cf. muzinki.
Muzinka ta laztanka zebilkion mutilla.
TAg Uzt 101.
II .
(Adj.).
musinga.
Quejoso.
Gure atsekabe musinga ori eztator labur izatetik, buka-bearretik baizik.
Vill Jaink 111.
III .
(Sust.).
1.
2.
Mohín, expresión de queja.
Zilargiñaren musinkak ez zituan iñork ikusten.
Anab Usauri 121.
NEGAR-MUZINKA.
a)
(Sust.). Llanto, sollozo. "Lágrimas de poco fuste, negar-muxingea" Izt 67r (54r negar-muxengea).
Alperrik egieutsazan negar musiñgak eta guzurrezko sotiñak. Ag Kr 182.
b)
(Adv.). Llorando, sollozando.
Negar muxinga, inkesaka ta zotiñez, aita bai aita asi jatan deiezka. Ag Kr 91. Manueltxok berak esaten zion negar muxinga: --Erosi beit, amona. Ag G 30.