1.
(V ap. A, que cita a Añ; Lar, Añ, Hb, Dv, H).
"Lento"
, "detenido, tardo", "espacioso, tardo" Lar, Añ.
"Prolijo, luzeegia, astitsuegia
"
Lar.
"Temporisateur, qui n'est jamais pressé d'agir"
Dv.
v. astirotsu, astiro
(2).
--Aiurria? --Maskuloak bezela astitsua.
"Flemático como el postillón"
.
Zink Crit 62.
Ondotxu yantzia bera, ondo orraztua, ibilkera astitsu ta neurtuagaz.
Or Tormes 63.
Ta ibillera astitsuaz, gorputza zurrun, [...] atetik urten eban.
Ib. 73.
Ta gorputzari atseden eman-bearrez, yartzen-aal nasai ta astitsu, koxka bat eta koxka bi, artu-ala eioz ta are miazkatuz.
Markiegi ( in
Ldi IL 14
).
2.
(V-gip ap. Etxba Eib
; T-L (ap. DRA)).
Ocioso, desocupado.
"Desocupado. Negua, astitsua izaten dabe ofizio artan
"
Etxba Eib.
Astitsu zeran batean zatoz berok ikustera.
A Ardi 78.
Erraza balitz, gu euskaltzainok intzentsu-usaina artzera yoanaz, Euskaltzaindiko aulki onek emakume astitsuentzat itziko geukez.
A LEItz
131.
3.
"Acento grave, hitzera pisua, geldia, astitsua
"
Lar ( Dv).