1.
(V-ger-m ap. A
),
garramora (Añ, H).
"Inclination, penchant"
H, que cita el ej. de Añ.
"Concupiscencia, deseo inmoderado"
A.
Zure gorputz okerrari deungerako etxuntasuna, garramorea eta lera txarra galerazoteko.
Añ
EL2
82.
Atsegiñetan makurtzen gaituan lera orri, irrits edo garramura deritxogu.
Eguzk LorIl 139 (ap. DRA).
Biotz garramurak / ilduraz pozteko.
Egieder UrreB 27.
Batzuk aragirako daben garramurea lez.
Erkiag BatB 66 (v. tbn. 148, 172).
[Mutillaren] barruko garramura-aizea.
Ib. 77.
[Emakume merkeak] garramurra zolitua asetzeko.
Ib. 136.
[Arimak] bere baitan ditun izatezko joera ta garramura gaiztoen aurka.
Onaind ( in
Gazt MusIx 148
).
2.
"(V), celo, envidia"
A.